zaterdag 29 januari 2011

Boxkleed

Voor mijn schoonzusje en zwager heb ik een boxkleed gemaakt. Ze waren op zoek naar Nijntje en oranje maar konden dit niet vinden. Daarbij heeft de box een afwijkende maat. De meeste boxen zijn 80 bij 100, deze is 70 bij 85.
De oranje stof, vulling en garen zouden geen probleem vormen, die heb ik bij dC in Almere gehaald. Ons nationale konijn zou meer problemen opleveren.
Op dit moment is namelijk vooral de Silverline van Nijn "in". Witte stof met een lichtgrijs konijntje. Niet echt in de lijn met de wensen van de aanstaande ouders.
Nu heb ik nog wat Nijntje gordijnstof liggen, zelfs oranje maar dat is een wat fletse kleur. Wel leuk maar niet in lijn met het oranje in de babykamer. De box is donkerbruin en ook daarbij leek me feloranje een betere combinatie.

Na lang zoeken vond ik via een babyforum dit winkeltje in Putten. En zij hadden precies de stof die ik zocht!
Nu ik de stofjes bij elkaar had kwam het uitzoeken en puzzelen. Ik ben een kledingnaaister, heb wel eens een lappendeken gemaakt maar echt een quilt-achtig ding, in opdracht nog wel, dat is andere koek. Dus eigenlijk vrij van kennis en ervaring dit project opgepakt.
Alles keurig uitgemeten, de stukken met een cm. naadtoeslag geknipt en zo recht mogelijk aan elkaar gestikt. Daarna de top op de vulling gelegd, stof eronder en rijgen maar.
Rijgen om te voorkomen dat de stof gaat schuiven tijdens het naaien
Met 4 lagen vulling een dik pak maar wel lekker zacht straks!
Daarna het hele pak onder de naaimachine geschoven en de lagen doorgestikt. Echt een heidens karwei, ondanks het feit dat ik een Quiltmachine heb en de lagen goed op elkaar waren geregen dreigde de stof toch af en toe te verschuiven over de gladde vulling. Er was met dit dikke pak ook bijna geen ruimte meer onder de persvoet. Het heeft echt even een paar naden geduurd voor ik de slag te pakken had.

En toen bleek de hele boel te klein!

Ik was even vergeten dat door de dikte van de vulling het uiteindelijk product beduidend kleiner uit zou vallen dan de bedoeling is. Zat ik ineens met een boxkleed van 65 bij 78 cm...
Probleem! Hoe lossen we dat op? Ik had de vulling behoorlijk ruim genomen en gelukkig nog niet bijgeknipt, wilde dit net gaan doen toen ik het vermoeden kreeg dat het wel een klein kleedje was.
Het kleed heeft een paar dagen over de stoel gelegen ik ben er die dagen met een boog omheen geslopen, even niet wetende hoe ik dit aan moest pakken.
Mijn bedoeling was om het kleed af te werken met een biaisbandje rondom, gemaakt van dezelfde stof. Dat band kan je natuurlijk zo breed maken als je zelf wilt, dat is het voordeel van zelf naaien!
Ik heb stroken geknipt en daar smalle strookjes van de Nijntjestof in verwerkt.
Ik zag er wel tegenop om dat hele gevaarte weer onder de voet te moeten leggen maar ik had nu het voordeel dat de grote lap naast de machine kon blijven liggen.
De machine nog één keer aan het werk voor het boxkleed
Daarna de rand omgevouwen en de achterkant met de hand afgewerkt. Nu naai ik eigenlijk zo min mogelijk met de hand, ik heb niet voor niets een naaimachine... Maar in dit geval is deze afwerking het mooiste.
Met naald en draad het hele kleed rond


Gisterenavond heb ik de laatste steek gemaakt, het kleed is klaar voor de box. Laat de baby maar komen!
Het kleed

donderdag 6 januari 2011

De hoortoestellen zijn er!

Dinsdag 4 januari was het zover, Doris' hoortoestellen werden voor het eerst afgesteld bij het Audiologisch Centrum in Almere. We gaan nu een wenperiode in van een paar weken waarin ze iedere dag een stukje langer haar toestellen in moet houden. 1 Februari moeten we weer terugkomen en dan wordt er gekeken hoe het ging, of er problemen waren, wat de veranderingen zijn of juist niet. Ook zullen er dan wat testen worden gedaan en worden de apparaten opnieuw afgesteld.
Nu zijn ze heel zacht afgesteld, om de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen en het wennen makkelijker te maken.
Doris vond het allemaal heel spannend en ik ook moet ik toegeven.
Ik heb wat momenten gefilmd om zo een beeld te schetsen hoe het er aan toe gaat tijdens het afstellen.
Ook leuk om te zien hoe een 5 jarige meer interesse heeft in de doosjes dan in het technische verhaal. En geef haar eens ongelijk!
Ze was wel heel geïnteresseerd in de uitleg over de batterijtjes en kon ook zonder problemen een batterijtje plaatsen. Dat het hoortoestel met de Rode stip voor het Rechteroor is en die met de bLauwe voor het Linkeroor, dat zei haar niet zoveel, net als het afstellen met de computer.
Het slangetje van het rechter toestel was iets te lang maar dat was met de knip van een schaar opgelost. Daarna kwam het grote verbazen, Doris trommelde op de tafel en ritselde met een papiertje, ze had de grootste pret. "Hoort raar mama!" riep ze. Ze werd er spontaan druk van en kon geen genoeg krijgen van het rare geluiden maken.
Het is wel een drukke bedoening achter het oor
Thuis wordt er flink geoefend, door mij met het indoen van de toestellen en door haar met horen.
Gisteren liep ik door de kamer en ze ontdekte een nieuw geluid: "Mama, als je loopt hoor ik je broek!" Zo wordt iets heel gewoons toch heel bijzonder.