Naaiboeken

En verder met het opruimen van het huis. Alle overbodige dingen moeten weg, dus ook de leuke (vintage) naaiboekjes die ik heb maar eigenlijk nooit (meer) gebruik.
Wil je een of meedere boeken overnemen? Laat dan in een bericht onder deze blog je naam en de nummers achter, dan neem ik contact met je op. Evt. verzendkosten zijn voor de koper.

1

Zelf babykleertjes maken. 24 op de natuur geïnspireerde patronen. Uit 1978. €5,-

2

Kinderkleertjes. Met raderbladen. Moeilijkheidsgraad *, ** of ***. Maten van 62 tot 98. Uit 1977. €5,-

3

Babykleertjesboek. Niet alle patronen zijn op ruitjespapier getekend. Maat 56 tot 86. Uit 1976 €3,-

4

Prachtig boekje over leerbewerken. Met technieken, patronen en ideeën. In het Noors maar voor de wat gevorderde naaister (en met google translate) prima te volgen. Uit 1977. €10,-

5

Peuterkleuter kleertjesboek. Ongeveer 100 patronen i  9 onderwerpen, door modeontwerpers gemaakt. Maat 92 en 104. Uit 1979 €5,-

6

Niet vintage maar wel handig. €5,- 

Bionic Gear Bag

Ik zag de BGB voor het eerst op de blog van Tialda. Wow, die wilde ik ook! Zo handig met al die vakken.
Doris dacht er net zo over. Dus als vervolg op de schooltas kwam er voor haar de BGB. Ze heeft uit mijn voorraad de stofjes uitgezocht. En de bandjes natuurlijk. 

Het patroon kocht ik op Etsy. Dat het in het Engels is is geen probleem. Wat wel opviel, en een beetje irritant is naar mijn mening, is dat het patroon in verhaalvorm is gegoten. Een beetje vaardigheid in begrijpend lezen is wel noodzakelijk. Maar tussen de regels door stond er zowaar een werkbeschrijving.

Nadat alle ritsen waren ingezet heb je een lange lap met 2 kanten. Links het interieur van de BGB, de 'goede kant'. Rechts zie je de voeringen van de ritszakjes. De foto onder laat zien hoe het eruit ziet als je de ritsen opent.

Dit was het makkelijke gedeelte. Nu moeten de ritsvakken nog dicht. Met het dichtnaaien van de bodems worden meteen de bodems van de open vakken gemaakt.

Daarna de zijkanten van de ritsvakken aan elkaar stikken en de zijpanelen bevestigen. Dat is even een gepriegel om de zijkanten er strak in te krijgen en ik ben weer eens blij met mijn tornmesje dat goede diensten bewijst. 

Als de zijkanten op hun plaats zitten is de buitenkant aan de beurt. De clover clips komen met dit project goed van pas, vaak in combinatie met spelden. Het is van belang om nauwkeurig te werken, niet altijd mijn sterkste punt.

Ik kon het niet laten om even te kijken hoe het eruit komt te zien als hij dicht zit.

Door het lange verhaal raakt de duidelijkeid van de patroonbeschrijving soms wat op de achtergrond. De afwerkband moet er (achteraf bezien) meteen al dubbel opgezet worden en dan omgevouwen. 

Zo heb ik de rits wel gedaan en het ziet er netter uit. Maar ik vind het prima zo. 

Stitch in the ditch is niet aan mij besteedt, ik ga op een of andere manier altijd scheef. Een zigzagje ziet er ook leuk uit, en ik heb dan in ieder geval alle stof te pakken.

De kopspelden om het midden aan te geven, de clips om de boel netjes op elkaar te houden.

Nadat de rits was bevestigd bleek zomaar dat de BGB klaar was. Ik heb 2 collages gemaakt, een vam de lege BGB en een gevuld met alle schoolspullen. In het voorste ritsvakje gaat Doris' Rogerpen en de hoortoestelbatterijtjes. De rest spreekt voor zich. Alleen haar liniaal past er niet in.

Het kriebelt nu alweer om er nog een te maken. Een slagje groter dit keer omdat mijn stofschaar er niet inpast.

Rugtas voor Doris

Nu ze naar het Gymnasium gaat moest er natuurlijk een nieuwe, stevige rugtas komen. Het liefst zelfgemaakt.
We hadden al een tijdje oude spijkerbroeken gespaard voor dit doel. Wat bijpassende (spijker)stofjes erbij gezocht, de benodigde fournituren gekocht (rits en het pipingband).

Nu nog een tas fabriceren. Ik heb geen patroon gebruikt. Voor details wel de rugtas van Hendrik-Jan bekeken.
Er moest een groot voorvak op, veel vakjes binnenin en natuurlijk een laptopvak.
Ze hoeft geen laptop mee te nemen naar school maar zo'n vak kan natuurlijk voor van alles gebruikt worden.

Het voorvak is gemaakt van een oude spijkerbroek van mij die te groot is geworden. Door de vele details en blingbling op de broek heb ik vooral deze gebruikt voor de buitenkant.

De zak heb ik afsluitbaar gemaakt met 2 jeansknopen die ik nog had liggen. Ik timmerde vrolijk deze knopen in de stof maar de meegeleverde pinnen waren wat aan de lange kant. Ze kwamen door de voorkant vam de knoop naar buiten. Balen!
Gelukkig vond Doris het gaaf, een vintage, versleten look. We hebben het dus zo gelaten.

De schouderbanden maakte ik van een stuk dikke jeans. Voor de zichtbaarheid stikte ik reflecterend rood pipingband mee. De clover clips kwamen nu met de stijve stof goed van pas. De banden zijn gevoerd met een soort schuimrubber voor meer draagcomfort. Het keren van de banden was een worsteling maar uiteindelijk toch gelukt.

Doris meldde me woensdag dat de boeken voor donderdag echt niet in haar tijdelijke tas pasten. Het enige wat af was waren de banden en het voorvak. O, en de rits was ook al ingezet. Ik beloofde dat ze haar tas de volgende dag kon gebruiken, al moest ik er tot in de nacht mee door moeten gaan.
Het voorvak aan de voering en de zij/onderkant naaien was de volgende klus. Er ging al een heel pak stof onder de naaivoet.

Het keren van dit pak was een volgende pot worstelen, vooral door de harde bodem die toch ook door het keergat moest.
In het rugpand heb ik de regenhoes verwerkt. Het laptopvak is helemaal gevoerd met soft and stable tussenvoering, zacht om tegen je rug te dragen en hopelijk genoeg beschermend voor de laptop. Daar tegenaan een achterpand met kontzakken van een kinderjeans als extra opbergvakken. In de bodem een harde plaat en ook soft and stable. Alles bij elkaar een gigantisch pak stof wat onder de machine moest, er kwam ook nog gedeeltelijk pipingband bij. Ik heb een quiltmachine maar ik kreeg om de haverklap de melding dat er een te dikke laag stof onder de naaivoet lag of dat de hoofdmotor overbelast was. Maar uiteindelijk is het gelukt. De rafelrand afwerken met de lockmachine zou niet gaan lukken, er was in een eerder stadium al een geleideplaatje verbogen en ik vond het de tas niet waard om er een machine voor op te offeren. De ouderwetse zigzag bracht uitkomst. En langs de bovenkant, in het zicht, een biaisbandje. De foto hieronder is gemaakt halverwege het keren van het voorpand.

Het is me gelukt om de tas op tijd af te krijgen, om 22.45 uur zat de laatste gesp op zijn plek. Alle boeken passen erin. Hopelijk is een driedubbel stiksel stevig genoeg om langdurig de zware last te dragen.

Volgens Doris heeft ze de gaafste tas van de hele school!

Persoonlijke cadeautjes

Wat is er nu leuker dan een cadeau geven wat helemaal gemaakt is voor de ontvanger?
Zo'n persoonlijk cadeau geeft aan dat er is nagedacht over de ontvanger, wat vindt diegene leuk, wat maakt hem of haar nu zo bijzonder?
Ook kraamcadeautjes worden steeds persoonlijker. De naam van je kind op een product zien is nu eenmaal bijzonder.
Ik maak al jarenlang persoonlijke kraamcadeaus voor de mensen in mijn omgeving. Ik krijg steeds meer de vraag of ik ook dingen in opdracht maak. Ja, natuurlijk! Hartstikke leuk. Maar wat is er allemaal mogelijk? Heel veel. Niet alleen kraamcadeautjes, ik maak ook dingen voor de 'groten'.
Daarom hieronder een kleine selectie van de mogelijkheden. Ben je geïnteresseerd? Mail me dan voor de mogelijkheden (er is heel veel meer mogelijk dan ik hier laat zien) en prijsopgave.

Terror Teckels

Of moet ik zeggen killer teckels?
Ik stond op het punt de dames binnen te roepen omdat ik naar de winkel wilde toen ze allebei met een noodgang het huis binnenstormden. Saartje voorop, met iets in haar bek. Dat iets fladderde en gilde als een gek. Het was een jonge merel. Zijn papa en mama zaten buiten op de schutting zowat nog harder te gillen.
Saartje liet hem los en het beestje vloog langs mij heen en landde tussen de cactussen op de vensterbank, Saartje er achteraan. Ik trok de hond weg in de hoop de vogel te kunnen vangen, iets wat ik al vaker deed. Net als het verzorgen van een gevallen merelkuiken.
Maar het stomme dier vliegt op, land op het kleed voor de hondenmand en hap, Saartje heeft hem weer te pakken. Hij fladdert voor z'n leven, de veren vliegen in het rond maar het mocht niet meer baten.
Met opgeheven hoofd, de bek vol vogel stormt Saartje weer naar buiten, een luid blaffende Teun achter zich aan. De merelouders weten nu helemaal niet meer hoe hard ze moeten gillen en heen en weer fladderen, zielig om ze zo in paniek te zien. Ik verontschuldig me bij het paar voor het gedrag van mijn hond en probeer de merel terug te vorderen maar Saartje verstopt zich op plekken waar ik onmogelijk bij kan. Teuntje volgt haar op de voet, die wil weleens van dichtbij bekijken wat haar vriendin nu eigenlijk heeft.
Uiteindelijk gaat Saartje onder de tafel zitten met haar buit.

Veilig onder de tafel

Ik loop naar binnen en ga even zitten om Hendrik-Jan, die op zijn werk zit, van het gebeurde op de hoogte te stellen. Terwijl ik een berichtje tik zie ik een grote, volwassen ekster naar binnen vliegen, op de hielen gezeten door Teuntje. De ekster was waarschijnlijk op het dode mereljong afgekomen en was nu zelf tot prooi gebombardeerd. Gelukkig wist meneer ekster meteen zelf de weg naar buiten weer te vinden.

Saartje zit intussen nog steeds aan haar prooi te likken. Ze zal hem niet opeten want mevrouw houdt niet van veertjes in haar bek, een ééndagskuiken laat ze ook liggen. Teuntje eet die wel en het leek me wel een plan om merel door Teuntje te laten verorberen, was hij toch niet voor iets gestorven. Met een staaf gedroogde pens probeerde ik Saartje van haar buit weg te lokken. Ze wilde hel graag de pens maar als ze een stap in mijn richting deed zag ze Teuntje richting merel kijken en dan trok ze zich weer terug om haar buit te bewaken. Ik legde het staafje op de grond bij Teuntje om een andere te gaan halen, misschien dat dat zou helpen, Teuntje zou dan afgeleid zijn. Maar toen ik terugkwam had Saartje de pens én de merel, Teuntje zat alleen maar beteuterd te kijken. 

Dubbele buit

Maar Teun liet het niet op zich zitten en terwijl Saartje heerlijk op haar pensstaafje zat te kauwen kwam Teuntje steeds dichterbij. Even leek het erop dat het haar zou lukken maar Saartje is een echte vrouw, die kan twee dingen tegelijk.

Afblijven, is allemaal van mij!

Even later zag ik Teuntje toch met merel lopen en ze ging voortvarend aan de slag. Eigenlijk wilde ze hem mee naar binnen nemen maar dat vond ik niet zo'n goed idee. Het is mooi weer om buiten te eten dus blijf maar lekker in de tuin.

Zou het lekker zijn?

Uiteindelijk heeft ook Teuntje de merel niet opgegeten, alleen maar ontleed. Merel zal wel niet zo lekker smaken denk ik. Hij heeft in een bakje zijn laatste rustplaat in de vuilnisbak gekregen.

De laatste stille getuigen van het drama.

Het 'wonderkind'

Een initiatief van Petepel heeft ervoor gezorgd dat ik deze blog weer eens onder het stof vandaan heb getrokken.
Hij zal iedere zondag een vraag posten over boeken, het project heet #50books.
De eerste vraag is:
Welk boek heeft in je vroegste jeugd de meeste indruk op je gemaakt?

Daar moest ik even over nadenken. Ik heb, zodra ik kon lezen, alles gelezen wat ik maar te pakken kon krijgen. Grote favoriet was Pinkeltje. De hele serie heb ik gelezen, meerdere keren zelfs. En nu is Doris ook fan, die verslind ze in hoog tempo.

Maar mijn vroegste jeugd is de tijd waarin ik nog niet kon lezen. Mijn moeder las me vaak voor uit verhaaltjesboeken.
Mijn favoriete boek was "Een koffer vol verhaaltjes". Met verhalen over kinderen die verdwalen op de step, zandkastelen die door de opkomende vloed weer in zee verdwijnen en speelgoed dat stukgaat.

Maar hét verhaal is het verhaal over de knikkers. Het laatste verhaaltje uit het boek. Het gaat over een meisje dat zo graag wil knikkeren. Moeder heeft beloofd een knikkerzak te maken maar is druk met het babybroertje en heeft geen tijd. Omdat haar vriendjes al bezig zijn met een knikkerpotje neemt ze een papieren boterhamzakje maar dat scheurt. Ten einde raad pakt ze een nat washandje en stopt daar haar knikkers in. Natuurlijk wordt ze uitgelachen door haar vriendjes.
Ik was er zo van onder de indruk dat ik het iedere keer weer wilde horen. 
Met dat verhaaltje heb ik mijn moeder een keer mooi tuk gehad. Ik was een jaar of vijf en kwam met het boek in mijn handen naar beneden.
"Mama, ik kan lezen." Natuurlijk geloofde ze het niet. Totdat ik het knikkerverhaaltje begon voor te lezen. Woord voor woord goed. Ze wist niet wat ze hoorde en was met stomheid geslagen. Even dacht ze een wonderkind te hebben. Tot ze besefte dat ik het verhaaltje zo vaak had gehoord dat ik het woord voor woord kon navertellen.

Nep (wot 18)

Ze zit bij me achterop de fiets. Over 3 nachtjes is ze jarig, dan wordt ze 7.
Mama, ik ben nog geen 7 hè. Ik ben zes-en-een-half. Eigenlijk ben ik nu nep 7...

Meer over #wot (write on thursday) vind je hier.